استراتژی در لغت به معنای سوق دادن، گسیل داشتن، فرستادن، بردن و پاییدن بیان داشت. اولین آثار مکتوب در این زمینه، به حدود ۲۵۰۰ سال پیش باز می گردد. گمان می‌رود این کلمه عطف به دانش و هنر یک ژنرال قدیمی یونانی به نام استراتگوس (Strategos) به کار برده شده است. ارتبلط خبر – در بعضی از منابع لاتین، استراتژی از مفهوم استرتیوم یا Stratum و به معنای راه و مسیر بیان شده است.. این واژه ازکلمه یونانی استراتگو، مرکب از استراتوس به معنای ارتش و اگو به معنای رهبری گرفته شده است. در زمان پریکلس(۴۵۰ پیش از میلاد) استراتژی به معنی مهارت مدیریتی (اداره امور، رهبری، سخنوری، قدرت) به کار می رفت .قدیمی ترین اثری که در این مورد وجود دارد ، نظریات ژنرال چینی سان تی زو در کتاب جاودانه “هنر جنگ” است. وی در این کتاب چگونگی استفاده از مفاهیم استراتژی را برای غلیه بر دشمن تشریح کرده است  و فرهنگستان زبان و ادب فارسی کلمه راهبرد را به عنوان معادل فارسی استراتژی انتخاب کرده است. بر همین پایه، کلمه راهبردی را هم در نقش معادل فارسی استراتژیک به کار می‌برند. علی رغم اختلاف در ریشه کلمه