«ابله»؛ نقشۀ راه داستایوسکی برای زیستن در زمانۀ پرآشوب داستایوسکی نوشتن «ابله» را ژانویهٔ ۱۸۶۸ آغاز کرد و یک سال طول کشید. برنامهٔ او این بود که از «مردی تمام‌وکمال زیبا» (شاهزاده میشکینِ) بنویسد، کسی که جهان معیوب و آشوبناکِ روسیهٔ معاصر او را سردرگم کرده است. ارتباط خبر – او پنج فصل نخست را پنجمِ ژانویه و دو فصل دیگر را یازدهم آن ماه برای سردبیر ارسال کرد و، پس‌ازآن، بدون هیچ طرح و برنامهٔ مشخصی، قسمت به قسمت می‌نوشت و برایشان می‌فرستاد. او واقعاً هیچ طرح و برنامه‌ای برای داستان نداشت. ایده‌های محوری در کتاب مطرح می‌شوند، اما فراموش می‌شوند. مثلاً در بخش نخست، گفته می‌شود که میشکین این قدرت را دارد که شخصیت آدم‌ها را از دست‌خطشان بفهمد. اما او هیچ‌وقت از این قدرت استفاده نمی‌کند. یا مثلاً در جایی از رمان می‌خوانیم که او به‌عنوان یک فرد «معلول» نمی‌تواند ازدواج کند. اما با دو زن وارد روابط عاشقانه می‌شود و با یکی‌شان تا مرز ازدواج هم می‌رود. بخش‌های بعدی «ابله» نیز با قصه‌هایی روزنامه‌ای که داستایوسکی ماه‌ها بعد از شروع نگارش خوانده بود ناسازگارند. هیچ‌جوره نمی‌توان گفت که برای این قصه‌ها طرح و برنامهٔ مشخصی در