شاهین جهانگیربلورچیان – رییس اداره ارتباطات و امور بین الملل شهرداری لاهیجان – برای قرار گرفتن شغل روابط‌عمومی در ردیف مشاغل سخت و زیان آور باید همه فعالان این حوزه و اهالی رسانه تلاش کنند تا ضرورت این تغییر نگرش خوب تبیین شود. باید رایزنی با دولت و مجلس در اولویت برنامه های فعالان روابط‌عمومی قرار گیرد تا پس از سال ها از مطرح شدن این پیشنهاد بتوان آن را به قانون تبدیل کرد.
روابط‌عمومی به دلیل فشار و استرس شدید از جمله شغل های سخت و زیان آور در جهان و نه در ایران شناخته می شود و در کشورمان به دلیل سختی افزون تر دارای فشار مضاعفی است ولی از سوی متولیان امر هنوز سخت و زیان آور نیست.
امروزه کمتر کسی است که از اهمیت روابط‌عمومی در ساختار دستگاه‌ها و شرکت ها آگاه نبوده و با شرح وظایف این مجموعه مهم در عصر ارتباطات آشنا نباشد.
شرح وظایف روابط‌عمومی و مسئولیت‌هایی که برعهده این بخش قرار داده شده سبب شد تا حرفه روابط‌عمومی، در ردیف چند شغل اول پراسترس در جهان شناخته شود. زیرا مدیران روابط عمومی‌ها افراد متخصص در زمینه کنترل آسیب‌ها هستند و بنابراین نیازمند توانایی تفکر و عمل سریع در شرایط پراسترس و تنش زا هستند.
روابط‌عمومیها همیشه در سیبل قرار داشته و اگر کاری موفق انجام دهند، گفته می شود، وظیفه خود را انجام داده و اگر کاری باب میل مدیران ارشد نباشد، حتما مورد پرسش قرار می گیرند، برگزاری مراسم ها، جشنواره ها، نمایشگاهها، افتتاحیه، ارتباط با رسانه ها، تهیه فیلم و کلیپ و عکس و دهها برنامه متنوع اگر با خروجی خوب همراه باشد، حتما یک تیم روابط‌عمومی حرفه ای پشت آن بوده و همه تلاش ها و فشار ها و استرس های در حین کار باعث آسیب جدی به کارکنان روابط‌عمومی می شود.
روابط‌عمومی به دلیل فشار و استرس زیاد باید از سوی دولت و مجلس به عنوان شغل سخت و زیان آور شناخته شود تا فعالان روابط‌عمومی بتوانند در کنار سختی کار خود از مزایای آن بهره مند شوند.
روابط‌عمومی ها، باید مورد حمایت مدیران قرار گیرند تا بتوانند با انرژی مضاعف در انجام وظایف خود موفق شوند.
قرار گرفتن روابط‌عمومی در ردیف شغل های سخت و زیان آور و پر استرس در ایران باعث دلگرمی فعالان این حرفه شده و سبب تغییر نگرش مدیران و جامعه به حوزه روابط‌عمومی خواهد شد.
به عنوان فردی که بیش از ۲۱ سال به صورت مستمر در حوزه رسانه و روابط‌عمومی فعالیت می کنم باید عنوان نمایم به رغم همه تعاریف و الفاظی که برخی مسئولان در مورد اهمیت روابط‌عمومی و لزوم تقویت این حوزه بیان می شود اما متاسفانه تمامی این سخنان تنها در حد حرف بوده و روابط‌عمومی ها هیچ پناه و حوزه امنی را احساس نمی کنند. مگر می شود از لزوم اطلاع رسانی و اطلاع یابی و رعایت تشریفات و اصول و فنون بیان و ساخت کلیپ و ها و فیلم های تبلیغاتی و تولید محتوا و فضا سازی در مناسبت ها و حتی عقب نماندن از هوش مصنوعی در عصر سرعت بخشی بسیار زیاد به توسعه علم گفت و از روابط‌عمومی ها برای اجرای هر کدام از موارد ذکر شده توقع کار خارق العاده داشت و آنها را بدون تقویت و سلاح روز وارد میدان کرد و بعد هم با وارد کردن استرس و فشار از باقی مانده نیروی آنها هم کاست. باید قبول کنیم که در کشورمان به روابط‌عمومی ها بهای لازم داده نشده و هر روز هم اعتماد به نفس آنها با تصمیمات عجولانه و بدون تفکر برخی مدیران کاهش می باید.
فعالان روابط‌عمومی همه ساله در جلسات و کارگاههای تخصصی و دوره های مختلف و کنفرانس های متعدد شرکت می کنند و استادان ارجمند دروس تئوری را برای آنها تشریح مجدد می نمایند اما این جلسات و کلاس ها تنها در زمانی می تواند خروجی مثبت داشته باشد که مسئولان ارشد و مدیران دستگاههای اجرایی نیز با اصول و فنون روابط‌عمومی و سختی ها این شغل آشنا شوند تا بهتر به درک این حرفه رسیده و از مدیران و کارشناسان حوزه هنر هشتم حمایت نمایند.
برای قرار گرفتن شغل روابط‌عمومی در ردیف مشاغل سخت و زیان آور باید همه فعالان این حوزه و اهالی رسانه تلاش کنند تا ضرورت این تغییر نگرش خوب تبیین شود. باید رایزنی با دولت و مجلس در اولویت برنامه های فعالان روابط‌عمومی قرار گیرد تا پس از سال ها از مطرح شدن این پیشنهاد بتوان آن را به قانون تبدیل کرد.
بیاییم، روابط‌عمومی ها را باور و حمایت واقعی کنیم.