۱۵ مارس سال ۱۹۰۶ تئودور روزولت رئیس جمهوری وقت آمریکا در باشگاه «گریدیرون» شهر واشنگتن به انتقاد شدید از پاره ای از روزنامه های این کشور پرداخت وگفت که این روزنامه ها به جای خبر رسانی سالم و بالابردن سطح معلومات و فرهنگ عمومی، عمیقا در گیر تبلیغات سیاسی احزاب و اشخاص شده اند و بعضی افشاگری های آنها را که با نیت خاص صورت می گیرد «ماکریک Muckrake به معنای به هم زدن کود» خواند.

 وی گفت که افشاءگری با تبلیغات سیاسی یکطرفه فرق بسیار دارد. وی از سردبیران نشریات خواست که میان خود یک انجمن تاسیس کنند، مطالب یک سویه و مغایر حرفه روزنامه نگاری را بیابند و به عنوان «تبلیغات سیاسی» اعلام دارند تا مردم فریب نخورند. ضمنا خود را جدا از این نشریات نشان دهند تا مردم از هرچه روزنامه است بیزار نشوند.

این قبیل نشریات مدتها «روزنامه نگاری زرد» خوانده می شدند. (هدف از “زرد” در این عبارت؛ رنگ کود است).

# درهمین روز، ولی هفت سال بعد (سال ۱۹۱۳) وودرو ویلسون رئیس جمهوری وقت آمریکا که قبلا یک دانشگاهی بود نخستین مصاحبه مطبوعاتی عمومی، آزاد و باز را انجام داد. قبلا مصاحبه های سران کشورها با نشریات عمدتا اختصاصی بود و نماینده یک روزنامه و ندرتا چند روزنامه مشخص شرکت می کردند و اصطلاح «مصاحبه عمومی» که به روی همه روزنامه نگاران باز است بکار نمی رفت.

هدف از مصاحبه آزاد این است که روزنامه نگاران از قبل سئوالات خود را به مصاحبه شونده نمی دهند و مراد از مصاحبه باز (اپن اند) این است که تا پایان یافتن همه پرسشها ادامه خواهد داشت و محدود به وقت معین نخواهد بود که در مصاحبه ۱۵ مارس ۱۹۱۳ هر سه عامل جمع بود و از آن پس عمومیت یافت و جهانی شد.