محمد جواد محسن زاده دانشجوی دکتری فرهنگ و ارتباطات – یکی از جنبه های زندگی حضرت زینب (س) که در ماندگاری سیره و رفتار ایشان مؤثر بوده، مسئلۀ «پیام آوری و ابلاغ رسالت عاشوراییان» است.
ارتباط خبر – عظمت شأن و بلندی جایگاه حضرت زینب کبری (س) بر کسی پوشیده نیست بانویی که همچون مادرش، فاطمه زهرا (س) و جدش، خدیجه کبری (س)، صبر و شجاعت را برای جهانیان معنا کرد و در دفاع از آیین حق، نام خود را بر تارک تاریخ ثبت نمود.
تاریخ اسلام شاهد صلابتها و شهامتهای مکرر این بانوی بزرگ اسلام است که با معرفت والای خود پیرامون شناخت وظایف و اتخاذ مواضع هوشمندانه در ابلاغ پیام عاشورا، به مروّجان و مبلّغان دین و فرهنگ درسی بزرگ داد و آنان را از زلال آموزه های ناب دینی و سیرۀ عملی خاندان نبوی سیراب کرد.
یکی از جنبه های زندگی حضرت زینب (س) که در ماندگاری سیره و رفتار ایشان مؤثر بوده، مسئلۀ «پیام آوری و ابلاغ رسالت عاشوراییان» است. عاشورا که خود مصداقی از انجام تکالیف دینی و عمل به دستورات الهی بود، پیام آوری داشت تا سیره و رفتار عاشوراییان را به گوش جهانیان برساند و حضرت زینب (س) پیام آور خدامحوری، عفّت، بصیرت، ولایتمداری، جوانمردی و آزادگیِ عاشورا بود.
ماندگاریِ فرهنگ عاشورا در تاریخ تشیّع، مرهون تلاشها، زحمات و هدایتهای ائمۀ هدی (ع)، بزرگان و عالمان دین و مبلّغان و مروّجان دینی در مرحلۀ اول و کوشش ادیبان، نویسندگان، مورّخین، اصحاب رسانه و هنرمندان در مرحلۀ دوم است.
حضرت زینب کبری (س) علاوه بر برخورداری از دانش و علم عاشورایی، در بخش بقا و ماندگاری عاشورا، با استفاده از بالاترین متدها و روشهای هنری، کوشش و تلاشی بی بدیل داشت. او که نخستین زیباشناس و هنرمند عاشورایی بود، در مواجهه با صحنه های کربلا – که به ظاهر جز کُشتن و اسارت چیزی نداشت – بهترین پاسخ را به سؤال ابن زیاد (حاکم کوفه) داد؛ آنجا که قاتل شهدای کربلا سرمست از قدرت و پیروزی ظاهری خود، به طعنه گفت: «کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟» یکی از ماندگارترین جملات تاریخ را با فریاد حیدرگونه چنین فرمود: «ما رَأَیتُ الّا جَمیلاً؛ چیزی جز زیبایی ندیدم.»
عملکرد و رسالت حضرت زینب کبری (س) در پیام آوری رسانه عاشورا از شب قبل از عاشورا در پرستاری از امام سجاد (ع) آغاز می شود و در ادامه با واکنش به وقایع، از لحظۀ آغاز اسارت با رسوا نمودن و اعلان شِناعت لشکر عمر سعد معلون و یزیدیان در صحنه کربلا، کوفه و مجلس شام و سپس مدینه النبی(ص) ادامه می یابد و با واکنش به وقایع اتفاق افتاده به صورت روشنگرانه با هشدار و موعظه صریح، قاطع، مناسب و مقتضی حال، با واقع نمایی، با برجسته کردن کمالات اهل بیت (ع)، برگشت به گذشته و ذکر مناقب خاندان عصمت و طهارت، باعث ایجاد حساسیت دوست و دشمن، ذکر مصائب اهل بیت (ع) و خونخواهی شهدای کربلا می شود.