پروین خُدادادی حدّادان دکتری علوم ارتباطات – بهترین راه واسه پرت کردن حواسمون از لذّت‌هایِ فوری، اینه که مُدام پاداشی که در پس به تعویق انداختن اون لذت‌ها هست‌رو مرور کنیم و یه کم دیگه به خودمون فرصت بدیم. منظور اینه که مثلا اگه دنبال لاغر شدنی، یا به دنبال قبولی تو کنکور یا گرفتن نمره بالای آیلتس یا تافلی و … راهی نداری جز اینکه تفریحاتی که دم دستته‌رو فدای پاداشی کنی که قراره در آینده با رسیدن به هدفت صاحبش بشی و چی بهتر از اینکه با فکر کردن به خواسته‌ها، یه کم دیگه به خودت فرصت دور کردن اون لذّت‌رو بدی!
ارتباط خبر – دوستی مطلبی برای من ارسال نمود که دیدم دیروز و امروز یا حتی فردا هم قابل استفاده بوده و هست.
در سال ۱۹۷۳، روانشناسی به نام والتر میشل، به طور تقریبا تصادفی، یکی از مشهورترین آزمایش‌های قرن‌رو انجام داد. اون چند تا بچه‌رو تویِ اُتاقی جمع کرد و به هر کدومشون یه شیرینی داد. بعد به بچه‌ها گفت که مجبوره از اُتاق بره، پس سعی کنید تا زمان برگشتن، شیرینی رو نخورید، چون کسانی که شیرینی خود را نخورند دو تا شیرینی خواهند گرفت. دکتر میشل مدتی که از اتاق بیرون بود، رفتار بچه‌ها رو زیر نظر داشت. آیا اونا میتونستن واسه رسیدن به جایزه‌ای بزرگ‌تر صبور باشن و لذت‌شون رو عقب بندازن؟ یا به محض اینکه هیچ نظارتی نباشه تسلیم وسوسه‌هاشون میشن؟
حدود یک سوم بچه‌ها به محض اینکه دکتر اتاق‌رو ترک کرد فوراً شیرینی‌رو خوردن و یک سوم دیگه‌شون یه خرده صبر کردن، اما در نهایت اون‌ها هم شیرینی‌رو نوش جان کردن و تنها یک سوم باقی مونده تموم ۱۵ دقیقه‌رو منتظر موندن.
داستانِ این موضوع همون زمان با این نتیجه‌گیری که “گویا با افزایش سن، توانایی بچه‌ها تو صبر کردن در برابر وسوسه‌ها بیشتر میشه!” شد. میشل و کودکانِ مورد آزمایش رفتن که به زندگیشون ادامه بِدن و آزمایش او تا حدِ زیادی به فراموشی سپرده شد.
اما ۲۰ سال بعد، دختر دکتر میشل(که اون زمان ۵ سالش بود و جز شرکت کننده‌های آزمایش بود) یه سری رفتارهایی‌رو نشون داد که برای پدرش معنادار بود. در نتیجه دکتر میشل تصمیم گرفت یه بارِ دیگه اون بچههایی که یه روزی ۵ سالشون بودرو تحت نظر بگیره تا ببینه زندگی اون‌ها به کجا رسیده!؟!
نتایج خیلی جالب بود.
اون گروه از بچههایی که تونسته بودن لذت خودشون‌رو به تعویق بندازن و در برابر وسوسه‌ها مقاومت ببشتر نِشون بِدن، در حوزه‌های مُهم زندگی به مراتب موفق‌تر از دو گروه دیگه عمل کرده بودن و دستاوردهای بیشتری داشتن، از جایگاه شغلی بگیر تا مدارج تحصیلی.
میشل بعد از ۴۰ سال پژوهش در حوزه موفقیت شدیداً معتقده؛ ”هرکسی که بتونه لذت آنی خودش‌رو فدای لذت آتی کنه، موفقیتش تضمین شده‌ست.“
البته گرچه که آن تویِ حرف راحته، موضوع اینه که چطوری می‌تونیم لذت‌های فوری‌رو به تعویق بندازیم!؟
به عقیده ایشون بهترین راه واسه پرت کردن حواسمون از لذت‌هایِ فوری، اینه که مُدام پاداشی که در پس به تعویق انداختن اون لذت‌ها هست‌رو مرور کنیم و یه کم دیگه به خودمون فرصت بدیم. منظور اینه که مثلا اگه دنبال لاغر شدنی، یا به دنبال قبولی تو کنکور یا گرفتن نمره بالای آیلتس یا تافلی و … راهی نداری جز اینکه تفریحاتی که دم دستته‌رو فدای پاداشی کنی که قراره در آینده با رسیدن به هدفت صاحبش بشی و چی بهتر از اینکه با فکر کردن به خواسته‌ها، یه کم دیگه به خودت فرصت دور کردن اون لذت‌رو بدی!
و مسیر دومِ در به تعویق انداختن لذت، کمک گرفتن از منطق و دور کردنِ احساساته!/شارا